boek : 2 hoofdstuk : 36 paragraaf : 493alinea : 82
Op ons achterbalkon hadden wij elk jaar een nestje zitten van een merel met haar gezinnetje, tussen de muur en de afvoerpijp van het bovenbalkon in. Wij gaven deze vogeltjes dan met een spiegeltje aan een deel van een hoepel wat te eten. Door die spiegel konden we dan ook meteen in het nestje kijken naar de jonge vogeltjes.
Nu, zoveel jaar later lijkt het net alsof die merel weer bij ons langs komt. Want dagelijks vliegen ze samen onze boom in en geven dan een zangkoor. Ik geef ze dan af en toe een merelgezang terug via YouTube. Daar kijken ze erg van op en vragen zich af waar die merel nou toch zit!

boek : 2 hoofdstuk : 36 paragraaf : 493alinea : 559
Ja, ik heb ook nog heel even met mijn vader wezen vissen met zo'n goedkoop hengeltje. Nou daar was ik gauw op uitgekeken. Ik vond het maar niks zo’n klein visje van dat haakje afhalen. Mij veel te eng.

Nee, dan beter fakkels maken van een opgerolde krant en deze aansteken, om daarna langs de hekken van de school te lopen zodat er van die mooie vonkenregens ontstonden.Een soort eigen/plaatselijk vuurwerk.

Het hekje aan de voorzijde van de Dalton school is hierbij goed te zien op de foto.

boek : 2 hoofdstuk : 36 paragraaf : 493alinea : 84
Of gewoon met je blaaspijp (stukje van de elektrapijp) en zelfgemaakte pijltjes van reepjes van de oude kranten schieten. De fakkels welke wij dus maakten van oude tijdschriften of kranten moesten wij eerst nog in lange repen scheuren voordat je deze kon gebruiken. Hoop werk, maar resultaat was gegarandeerd. Tijdschriften zoals donald duck of hadden wel de voorkeur op glossy tijdschriften want deze laatste waren van erg glad papier gemaakt en dan had likken niet zo'n geweldig plak effect, iets wat bijvoorbeeld een krant of Donald Duck wel had!
Maar we deden het ook wel op de wat makkelijkere manier, door gebruik te maken van die witte besjes die aan de struiken groeiden. Wie heeft dit niet gedaan.