U bent hier: pagina: Gedichten hoofdstuk: Gedichtenbundel paragraaf: alledaagse_dag
Informasie...
Gedichtuh zullu nooit zwichtu!
 
                    
                    “Een alledaagse dag”
                

                    Hebben jullie al geheurd
                    Wat er in Julianadorp is gebeurd
                    Let maar eens op want er is wat mis
                    En dat brengt alleen maar droefenis
                
                    Plotseling op een doordeweekse dag
                    Was daar het einde van al het gelach
                    En was het begrip voor elkaar verdwenen
                    Zomaar gesmolten als sneeuw tussen m’n tenen
               
                    En hoe men ook ging praten, schreeuwen of janken
                    Er kwamen helaas geen betere klanken
                    Uiteindelijk is iedereen toen gaan slapen
                    Daardoor viel alles niet meer zo in de gaten
               
                    En de volgende dag was men weer behulpzaam
                    Jaaa, je zag ze zelfs alweer samen gaan
                    Gewoon weer als vrienden onder elkaar
                    En daarmee waren dan de problemen klaar
                
                    Nu sta ik hier toch maar even bij stil
                    Want dit ging eigenlijk niet zoals ik het wil
                    Ik vond dat ik wat recht te zette had
                    En daarvoor wende ik mij dus tot de stad
                
                    Daar zocht ik lange tijd naar een kleine gift
                    Welke ik uiteindelijk vond vlakbij de lift
                    Ondanks alle aanwezige slechte tijden
                    Hoop ik jou hiermee te verblijden
               
                    Tijdens Kerstmis kun je ze gebruiken
                    Ze vallen wel op al kun je ze niet ruiken
                    Ook willen ze graag hangen de hele dag maar door
                    Het liefst eentje links en eentje aan je rechteroor
                
                    En loop je dan nog steeds te kniezen
                    Nou dan pak ik toch gewoon mijn biezen
                    Mijn laarzen, m’n das en me wolle wante
                    En dan ga ik gewoonweg naar me tante

                    Daar krijg ik snoep en warme chocolade
                    Want daar weten ze van geen kwade
                    En mag het nu dan vrede wezen
                    Dan kan ik eindelijk mijn boek weer lezen
               
                    Luchrista