“ Jouw “

            Jouw lichaam ruikt als een bos vol dennengeur
            Jouw ogen zijn als bloemen vol in knop
            Jouw lippen die zoet zijn gelijk een suikerspin
            Jouw woorden zijn als golven, spartelend over een oceaan

            Met hun eigen diepe betekenis
            Zo diep als de diepste zeeën die bestaan
            Maar ze bewoorden een waarheid
            Een waarheid die door mij gekend wordt met zijn eigen geheimen

            Die gelijk zijn aan de ondoordringbaarheid van de verzengende Sahara
            Oprecht als in de verstikkende hitte
            Jouw woorden, puur en rein
            Zullen voor mij altijd de laatste zijn

            Luchrista