“STANAF “

                    Bij onze reis naar Lissabon
                    Daar was de tijd dat het begon
                    Brak er haat en nijd in het gelid
                    Het gepiep, gescheld en het gefit

                    Het was voor een periode van maar twee weken
                    Waarin sommigen al snel bezweken
                    Vanwege die enkele keren in de nacht
                    Dat ze iets anders liepen dan hun eigen wacht

                    En dit kon men niet verkroppen
                    Vandaar dat hun mond niet was te stoppen
                    Waarmee ze over andere diensten begonnen te klagen
                    Wat deze op hun beurt weer niet konden verdragen

                    En toen kwam het pas echt goed naar boven
                    Wie men hier wel of niet moest geloven
                    En ook bleek dat men niets voor elkaar over had
                    Maar liever bleef zitten op hun luie gat

                    Dit kwam de stemming niet te goede
                    En menigeen werd hierdoor moede
                    Waardoor dees “STANAF” keer op keer
                    Een slechtere naam keer, zonder meer

                    En nu een vraag aan al die-genen
                    Die het met dees “STANAF” toch het beste menen
                    Raken die boze gezichten nog eens op
                    Dan wordt deze vaart niet in geheel een flop

                    Luchrista