“ Tweedracht “

                    Kan de ruzie, nijd en pijn
                    Die tussen jou en je ouders er soms zijn
                    Worden vergeten en vergeven
                    Zodat een ieder dan zal beleven
                    Dat ook jij Cammel zal gaan heten
                    En dit van nu af aan nooit meer vergeten
                    Niemand zal dan trachten
                    Om ons enigszins te verachten
                    Omdat wij nog even wachten met ons trouwen
                    Daar wij ons huisje nog moeten bouwen
                    Wij komen eerst tezamen
                    En zullen dan beamen
                    Hoe wij ons het leven wanen
                    Net zoals twee mooie zwanen
                    Ik zal hun dan vertellen
                    Dat wij elkaar niet vellen
                    Maar elkaar vergeven
                    Als een van ons iets heeft misdreven

                    
                    Soms kan een ander denken
                    Als wij elkaar de liefde schenken
                    Dat wij niet bij elkander horen
                    Maar daaraan zullen wij ons niet storen
                    Wij kijken dan verlegen
                    En zullen wachten op hun zegen
                    Die zij ons hopelijk bezorgen
                    Zodat wij rustig verder kunnen morgen
                    En nu wij dan
                    Zo zoetjes an
                    Ons leven hebben beschreven
                    Dan kunnen wij met z’n allen
                    Nog vele jaren brabbelen
                    En laten wij nu nog hopen
                    Dat verder alles goed zal lopen
                    En daarop drinken wij zonder herrie
                    Een lekker glaasje sherry
                    
                    
                                Luchrista