“ De onvergetelijke jaren “

                    Vandaag precies vijf jaar geleden
                    Heeft men veel voor ons gebeden
                    Opdat wij goed saam zouden leven
                    En elkander alles zouden geven
                    Zowel in voorspoed als in tegen
                    Danwel tijdens zon of tijdens regen
                    Hun zou ik hierbij willen danken
                    Want het waren hele mooie klanken

                    Denk nu niet dat dit alles is
                    Want geloof me, dan hebt ge het mis
                    Daar wij in deze tussentijd
                    In het bezit zijn gekomen van een kleine meid
                    En echt, dit hoeven wij niet te steken onder stoelen of 
                    banken
                    Want “zij” maakt toch hele andere klanken
                    En nog iets over de afgelopen vijf jaar
                    Anders is dit gedicht veel te snel klaar

                    Zullen we dan maar beginnen van voor ons trouwen
                    Of zullen we dát, maar voor het fijne houden
                    Afijn, toen we dan de toestemming om te trouwen kregen
                    Die je vader niet zomaar heeft gegeven
                    Konden we eindelijk naar het stadhuis toe gaan
                    Om daar ons jawoord af te staan
                    Wat later in datzelfde jaar
                    Was het de priester die de zegen gaf, aan een zeer 
                    gelukkig paar

                    En daarna gingen we wonen op een flat
                    En kochten onszelf een vrij groot bed
                    Ook een ijskast en een gasfornuis
                    Kochten wij vast voor ons nieuwe huis
                    Want eten is een hoge nood
                    En kan niet bestaan uit alleen maar brood

                    Menig uurtje heb ik toen besteed
                    Met verven en behangen en het leggen van ons kleed
                    Daarna brachten we onze verhuizing op til
                    Maar wat een pech, voorbij Alkmaar stonden wij alweer stil
                    En toen we eenmaal thuis gesetteld waren
                    Konden wij het huishouden best wel klaren

                    Dit, totdat enkele van onze vrienden
                    Die gelijk als wij verdienden
                    Ons klaarmaakten als klant
                    Voor nieuwbouwhuizen in Middelzand
                    In ’76 gingen wij toen wonen in het dorp nog zonder bomen
                    Nadat wij allerlei “nieuwe” spulletjes hebben laten komen

                    Daarna hebben wij een leuk spelletje bedreven
                    Die waarbij je saam in het bed blijft kleven
                    Waardoor jij dan ook zwanger raakte
                    En jij zo onze “Alice “ maakte
                    Wat er verder nog is gebeurt
                    Genoeg als je maar lang genoeg speurt
                    Van ziekten of mankementen
                    Tot zorgen en zonder centen

                    Maar daarmee is ons pret heus niet verstoord
                    Want ik schreeuw dat we blij zijn, zó, dat iedereen 
                    dat hoort
                    Maar ik dacht zo, dit is ook wel te zien
                    Aan mijn eeuwige glimlach misschien
                    Of zou men denken soms
                    Wat is dat nu weer voor stoms

                    En mochten ze dit bij mij niet zien
                    Dan zien ze het bij jou wel prijken
                    Want jij bent “mooi” voor tien
                    Zodat jij altijd wel met de eer zult strijken
                    En zolang jij nog, je mooi wilt maken voor je eigen man
                    Zal ik blijven waken, over jou, als het even kan

                    Tja, nu zijn we dan vijf jaar getrouwd
                    En beiden zijn we nog niet oud
                    Dus laten we nu maar naar de vloer toegaan
                    Om aldaar aan ’t dansen te slaan
                    Maar ontvang eerst nog even dit cadeau
                    Wat er in zit zie je zo

                    Eén ding is zeker, je mag er niet op kauwen
                    Op dit aandenken aan ons vijf jarig trouwen
                    En indien je een betere, ofwel een modernere vorm kent
                    Dan ben ik niet boos, maar behoort “ruilen” ook tot dit
                    present
                    Verder wens ik je een goede nacht
                    Schrijver dees die nu naar je lacht

                    Luchrista