“De Vos en zijn streken”

                    Een Vos verliest dus nooit zijn streken
                    En een Duif die raakt nooit uitgekeken
                    Maar het gevaar dat dreigt toch wel
                    Dat de Vos de Duif opeet en snel

                    Kon ik de Vos het stukje kaas nu maar beloven
                    Dat hij onlangs van die raaf nog wou beroven
                    Dan had hij misschien zijn handen vol
                    En joeg hij mijn Duifje niet zo op hol

                    Maar de Vos heel slim vanouds
                    Bedacht weer eens iets stouts
                    Hij heeft de Duif wat kinderen gegeven
                    Waar ze aan vastzit voor haar leven

                    Maar de Duif bekend van vrede
                    Deed niet voor niets wat forse schrede
                    Zodat ze dapper dus de strijd ingaat
                    Voordat ze dit toneel verlaat

                    Al kibbelend maar telkens weer
                    Gingen ze tegen elkaar tekeer
                    Maar de Vos en de Duif zijn niet te vangen
                    En lieten beiden dus hun staartje hangen

                    Ze kochten eieren voor citroenen
                    Om zich met elkaar te verzoenen
                    En mocht je ze ergens nog zien boeten
                    Doe ze dan van mij de groeten

                    Luchrista