“De markiezin”

                    De markiezin van Hellevoetsluis
                    Die voelde zich in dit dorp wel thuis
                    Ze had een man die werkte bij Shell
                    En had twee kinderen, een schattig stel

                    Haar leventje ging van een leien dakje
                    En de vogeltjes zaten bij haar op een takje
                    Het leek voor eeuwig goed te gaan
                    En soms zaten ze gezamenlijk onder de maan

                    Maar de droom werd plots verstoord
                    En er werd niet meer naar elkaar gehoord
                    Ze gooiden met woorden en wat al niet meer
                    Totdat daar een eind aan kwam al op een keer

                    Toen moest ze zoeken al naar een Prins
                    Die haar kon helpen enigszins
                    En die haar dan brengen kon heel snel
                    Naar de goede weg tussen dit stel

                    Doordat men een Prins niet zomaar heeft gevonden
                    Is ze nu dus naar een specialist gezonden
                    Samen praten ze nu van tijd tot tijd
                    Totdat de woede in henzelf weer slijt

                    Ook de familie bood zich weldra aan
                    Maar sommigen ziet ze liever gaan
                    Behalve die ene, die blijft hardnekkig komen
                    En scheert zich een weg soms door haar dromen

                    Al doende komt de Markiezin
                    Al snel weer tot bekering in
                    En kan ze weer leven als voorheen
                    In haar kleurrijk huisje gebouwd van steen

                    Luchrista